Wie heeft er een trekhaak?

T grote probleem bij een dochter die wedstrijden Horseball speelt, is dat je dat paard ter plaatse moet krijgen. Organisatorisch zijn er dan een paar obstakels…

Dat begint bij transportbeschermers voor de benen van dat paard. Hebben we niet. Ah ja, want die benen zijn belangrijk en dat moet je beschermen. Gelukkig hebben ze dat wel in de Decathlon. Opgelost.

Dan moet je zo’n wagen hebben om dat beest in te vervoeren. Hebben we ook niet. Even nadenken, kennen we iemand waar we dat kunnen van lenen/huren/…. ja, super leuk. Er zijn nog goeie zielen op de wereld. Waarvoor bij deze een welgemeende dank u wel. Probleem opgelost.

Maar dan stelt zich gelijk een volgend probleem, we hebben geen trekhaak. Bij elke oplossing creëer je dus een nieuw probleem. Een trekhaak, wie heeft dat? En wie wil ons uit de nood helpen? Terug goeie zielen, en waarvoor opnieuw een welgemeende dank u wel. 

Ok, we krijgen dat paard ter plaatse. 

Deze keer was t in Diepenbeek, bij Genk, u leest het goed, Genk.

Zaterdag: paardje met de dochter wegbrengen en terugkomen. Zondag terug naar Diepenbeek om paardje met de dochter terug te gaan halen. Alles samen: 472 km. 

Om het aangenaam te maken, had ik gereserveerd bij La Botte. Als trouwe NJAM kijker wilde ik al lang eens naar het restaurant van Peppe. Maar ja, Genk, is echt wel ver. Maar bij deze… we zijn daar nu toch.

We hebben daar lekker gegeten en we werden heel vriendelijk ontvangen. Als NJAM kok is Peppe super aanwezig in het restaurant en hij is toegankelijk. Een bomvol restaurant en toch hadden we het gevoel dat we op bezoek waren. Bij familie. Die Italianen hebben dat wel, die huiselijke gezelligheid. En dat alles toch met de nodige egards die je van dat restaurant wel verwacht. Hij is persoonlijk zeker 5 keer komen vragen of alles Ok was. Ofwel zagen we er kei ongelukkig uit, ofwel is hij echt oprecht benieuwd naar de reacties. Ik gok op het tweede. 😂

We kozen een alcoholvrij aperitief wat zeer in de smaak viel. Daar kregen we mortadella met mozzarella en een sausje van tomaat bij als hapje.


Carpaccio van zwaardvis met een lasagne van aubergine


Ravioli van ricotta met langoustines en asperges


Zeebaars met artisjok en schelpjes


Een zalig stukje vlees uit Piemonte


Ik koos het dessert en dat was een soort zwarte woudtaartje. 

Marino koos de kaas

Nog een heerlijke koffie 

En dan de max: 


Hij kwam er gewoon heel even bijzitten. 😀



Geef een reactie