Afscheid van een vriend

Na 38 jaar is de caravan van mijn ouders leeggehaald en weggetrokken. Om een tweede leven te krijgen in Roemenië. 😂

Vroeger, als wij klein waren, maakten wij echt plezante vakanties. Ons mama was dan al een dikke week voor we vertrokken bezig met alles te wassen en strijken. In plaats van alles in de kast te leggen, ging het dan in de kastjes van de caravan. Ook de boodschappen werden gedaan. Nokvol.

Op die laatste schooldag, kregen we onze rapporten samen met zo’n vakantieboek van Zonnestraal. Voor onderweg in de auto.

En dan vertrokken we direct richting Frankrijk. Voor 4 weken. Zalig was dat. Heerlijke herinneringen aan mega veel vrienden, die we elk jaar terug zagen. Aan exotisch onweer, padden waar we mee speelden, waarheid-durven-doen mét jongens😊. Dat allemaal in hete temperaturen, overdag en ook s nachts.

We zijn al lang het huis uit, maar mijn ouders bleven wel naar die caravan gaan. Hij kon niet meer getrokken worden, want de chassis was onbetrouwbaar geworden. Dus werd dat een vaste camping in Nederland.

Maar nu is hij weg. Mijn zus had verdriet omdat zij er ook nog vaak heenging.

Mijn vader kan nu op reis, misschien met het vliegtuig naar Roemenië. Kan hij in zijn eigen caravan slapen 😂

Dag vriend, dag Wilk