Geroosterde aubergines yoghurt en curry

In augustus 2016 is het ons eindelijk gelukt. Al een paar jaar op rij, was het ons plan om met de zeilboot de oversteek te maken naar Engeland. En steeds werden we door het weer, lees de wind, totaal geboycot. De wind kwam steeds uit het NW, net de richting die we uitgingen.

Als je tijd genoeg hebt, is elk weer bezeilbaar, maar niet als je maar 4 dagen hebt. Dus gingen we altijd wel zeilen, maar bleven we in Nederland of aan de Belgische kust. Een enkele keer geraakten we tot in Frankrijk.

In 2016 hadden we door het toeval een volledige week vakantie met 15 augustus. Dus met stip: we gaan naar Londen, met de zeilboot.

Ons eerste probleem kwam met een gebroken voet van t kamp😊. Mijn dochter was gevallen. Niet dat we haar moesten gaan halen, nee, absoluut niet nodig.

Met een brace stapt ze van de bus, met een smile tot achter haar oren. Zo’n tof en plezant kamp.

Ons plan was om direct te vertrekken met de zeilboot en eerlijk gezegd is dat niet evident met een gebroken voet. Hoe lossen we dat op?

Ok, zo wild gaan we nu niet doen op de zee, maar gemakkelijk zal dat niet zijn. We nemen voor alle zekerheid een rolstoel mee, want een stad bezoeken als mankepoot….

Maar we zijn er nog niet natuurlijk!

Om de stroming optimaal te kunnen meepikken, vertrekken we om 4u ‘s ochtends in de haven op de Oosterschelde. Omdat we de sluis van 5u30 willen halen. Dat is wel spannend, zo in t donker varen. En super mooi als je op open zee, de zon ziet opkomen. Prachtig.

Na 14u! bereiken we de overkant. Doodop en met wat geluk kunnen we toch aan wal op Engelse bodem. Dat geluk had weer te maken met het getij. Met een kiel van meer dan 2 meter, en laag tij konden we niet zomaar overal aanmeren. Maar in Harwich was er plaats en konden we binnenvaren. Een wit wijntje? Doe maar een glas champagne!

We gaan in het clubhuis nog een typisch Britse maaltijd eten en we kruipen in de kajuiten. Doodop.

De dag erna moeten we noodgedwongen nog een dag blijven liggen, omdat het getij weer niet meezit. We moeten nog de volledige Theems afvaren naar Londen en dan heb je best wat stroming mee.

Het water komt op om 6 u s ochtends dus zijn we weer supervroeg onderweg. We kunnen 6 u gebruik maken van de stroming.

We reserveerden een ligplaats in St Catherine Docks aan de Tower Bridge, maar terwijl we 6 u stroming mee hadden, worden we door het teruglopende water erna enorm vertraagd. We kunnen niet meer aan de Tower Bridge geraken. Door het lage tij en de lange kiel is dat geen optie meer. We moeten dus uitwijken naar een andere Marina, maar zonder te reserveren, blijkt dat niet simpel. In Lime House Marina mogen we nog binnen. En we krijgen een mooie ligplaats omdat we er meerdere dagen blijven.

We zitten in de wijken rond het centrum, maar wel vlakbij een tramstation. Als je daar een toertje gaat joggen, waan je jezelf Frieda Klein die rondzwerft in Londen. ( boeken van Nicci French)

We bezoeken de stad zoals echte toeristen, maar dan met krukken en een rolstoel 🙂

Een geruime poos voor we vertrokken, reserveerde ik in het restaurant NOPI van Ottolenghi. In Soho, Londen. Als je ooit de kans krijgt, reserveer er, ga er uit eten, want het is fantastisch. Ik had al een kookboek van hem, en daar kocht ik er een tweede. We kozen allemaal verschillende gerechtjes zodat we van alles konden proeven. Het was fantastisch.

Mijn tripje naar Londen kon niet meer stuk. Tot op vandaag is Ottolenghi voor mij een meester. Hij schrijft ook plezante anekdotes bij zijn recepten en hij geeft mee hoe je bepaalde ingrediënten kan vervangen door meer beschikbare produkten. Ondertussen heb ik ook zijn kookboek Simpel gekocht. In dat boek gebruikt hij ipv 25 ingrediënten er maar 24 🙂

Om terug naar huis te varen, nemen we deze keer de kant van Dover, en steken over richting Blankenberge in super slecht weer.

Blij dat we aan de overkant zijn. In de regen zeilen, of beter varen (want zonder wind zeil je niet) is geen pretje. Na een nachtje slapen in Blankenberge, nemen we niet de zeekant, maar we nemen de kanalen binnendoor naar de Oosterschelde. Het veiligste. Om zo weinig mogelijk zieken aan boord te krijgen. Al bij al blijft het redelijk droog en krijgen we zelfs nog wat zon.

We bereiken de thuishaven zonder averij of extreem zieken. Een geluk. Het was een super tripje, maar volgende keer neem ik de trein naar Londen. 🙂

Vorige zondag maakte ik een tafel vol van dat Ottolenghi-lekkers.

Eén recept wil ik jullie zeker meegeven, en ik hoop dat jullie het eens proberen. Gewoon om mijn gelijk te halen 🙂

GEROOSTERDE AUBERGINE en YOGHURT met KERRIE

NODIG

3 grote aubergines

100ml arachideolie

200gr Griekse Yoghurt

2tl currypoeder

1tl kurkuma

1 limoen: zeste + 2 tl sap

1 ui in plakjes

30gr geschaafde amandelen

1/2 tl komijnzaad, geroosterd en gekneusd

1/2tl korianderzaad, geroosterd en gekneusd

40gr granaatappelpitten, ik gebruikte in water geweekte gedroogde cranberry’s

p en z

HOE

Zet de oven op 220°C

Schaaf met een dunschiller de schil van de aubergines weg, zodat je een streepeffect krijgt. Snij ze vervolgens in plakken van 2 cm en schik ze op een met bakpapier beklede bakplaat. Strijk er 70ml olie op en peper en zout. Zet dit gedurende 45min in de oven.

Meng de yoghurt met 1tl currypoeder, de kurkuma, het limoensap, zout en peper en bewaar dit koel.

Doe de overige olie in een pan en fruit hierin de ui gedurende 8 min., voeg de rest van de curry er bij en de amandelen en wat zout. Laat verder bakken tot alles goudbruin is.

Schik de plakken aubergine dakpansgewijs op een schotel, schep de yoghurtsaus erover en de uienmix. Bestrooi met komijnzaad, korianderzaad, beste van limoenen de granaatappelpitjes.

Ik liet de aubergines afkoelen, de smaak wordt nog intenser. Iedereen was fan!

Smakelijk!