Op maandag werk ik tot 18u. Niet dat dat nu iets is om over naar huis te schrijven, maar ik heb dan gewoon wat minder avond over van mijn dag. 🙂

Vandaag moest ( of beter wilde) ik ook nog een kort ziekenbezoekje doen, moest er, alvorens ik begon te koken, ook nog een nieuwe was in de machine, een andere moest opgehangen worden… alez, tegen 19u ging ik er eens aan beginnen.

Een geluk, mijn frigo zit vol eten en mijn planning is al gemaakt. Alleen had ik dat nu toch weer even niet goed ingeschat. Het gerecht dat ik ging maken, was er eentje dat toch een uurtje moest pruttelen.

Voor zo’n onvoorziene toestanden heb ik altijd wel een snelle hap in de frigo voor mijn uitgehongerde dochter en man. Een droge worst kan dat hongertje dan wel stillen. 🙂

Op mijn planning stond Italiaanse Ribolitta. Ik had onlangs op Njam, “de Pepe” dat zien maken en dat zag er zalig uit. Het is volgens hem een volledige maaltijd, gemaakt van alle restjes die nog in de frigo zitten. Er zit geen vlees in, het was vroeger vooral een gerecht voor de arme mensen die zich geen vlees konden veroorloven.

Dat het een volledige maaltijd is kan ik beamen, en het is super lekker. Proberen dus!

NODIG

3 wortelen, in blokjes

2 preien, in kleien blokjes

4 selderstengels, in kleine stukjes

3 tenen look

2 uien, fijngesnipperd

1 grote aardappel, in stukjes

1 blik gepelde tomaten

2 blikken witte bonen

Wat chili of pikant pepertje

Olijfolie

en dikke bos verse platte peterselie, fijngehakt.

rozemarijn

tijm

2,5 l groentenbouillon

en lekker brood

 

HOE

Je stooft de uien aan tot ze glazig zijn, dan doe je de selder, prei, look en wortelen erbij samen met de kruiden. ( de peterselie nog niet) Dit laat je langzaam garen en dat mag redelijk bruin worden. Toch een half uurtje laten pruttelen.

Dan mag de peterselie, tomaten en de aardappel er ook bij.

Na een 10-tal minuutjes kan je de bonen en de bouillon er ook opgieten.

Dat kan je weer een klein half uurtje laten pruttelen.

Vergeet niet af en toe te roeren.

Breng op smaak met peper en zout en dien dit op met lekker brood, goeie boter of olijfolie en lookpoeder.

Dit is ZO lekker, en er is nog genoeg over voor de dag erna.

Smakelijk!

 

Mochten we in België vrij een wapen mogen bezitten, en in de veronderstelling dat ik er dan ook een zo hebben, had ik gisteren 3 mensen doodgeschoten.

Uiteraard ben ik tegen wapens, maar zo zie je maar, bij de minste frustratie kan je dan iemand uit de weg ruimen. Ik kan wel schieten met mijn ogen, naar verluidt 🙂

Ik was gisteren uitgenodigd om mee naar Frank Boeijen te gaan kijken. Ik hoor dat wel graag, maar om nu te zeggen dat ik als zijn nummers kan meezingen, zou ook niet correct zijn. Dus vanaf het moment dat ik had toegezegd, zette ik in de auto Frank Boeijen op. Om toch ook de minder bekende nummers eens te beluisteren.

N kwestie van mij wat voor te bereiden.

Gisteren was het dan zover. We parkeren ons en na onze jassen af te geven aan de vestiaire, zoeken we onze plaatsen. We kunnen allebei het podium goed zien. Ok, het mag beginnen.

Frank Boeijen komt op het podium, de zaal gaat uit zijn dak op z’n Vlaams. Lees, een applaus, maar zeker niet uitbundig. Typisch.

Hij zingt verschillende nummers van zijn nieuwe project, Palermo, waar je trouwens nog niks van vindt op het internet. Heel zacht, en integer.

Hij is en blijft een mooie vent. Hij zingt mooi, en hij laat op een heel vertederende manier zijn “R” rollen. HMM 🙂

In de pauze rennen we naar de toog, want door de hitte in de zaal zijn we allebei uitgedroogd. Damn, we moeten eerst nog bonnetjes kopen.

Terwijl ik daar sta aan te schuiven, kon ik dus nummer 1 al doorgeschoten hebben. Zo’n onbeleefde man, die iedereen voorsteekt en dan nog kijkt alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik haat zo’n mensen. Is het nu echt zo moeilijk om beleefd te zijn?

Nu ja, ik laat mijn goed humeur daar niet door verpesten. Ik haal 2 wijntjes en die smaken.

De pauze is afgelopen en we nemen terug onze plaatsen in. Die zaal is nog steeds mega warm, en de twee madammen die voor ons zitten, houden hun jassen aan.

We kunnen dat totaal niet begrijpen, maar ’t was duidelijk dat ze in de pauze een drankje hadden genuttigd waar teveel alcohol in zat.

De Frank ( ondertussen mag ik al Frank zeggen) komt terug op en die vrouwen zijn constant aan ’t giechelen, fluisteren, met hun hoofden bij elkaar. Je kent dat, heel leuk als je daar achter zit. Op dat moment waren de nummer 2 en 3 er toch ook al aan.

Maar we blijven geduldig en focussen ons op het optreden.

Door de warmte vraagt Frank, ” hoe zit mijn haar eigenlijk?”

Bij jou is alles in orde, jongen! Je pianist is ondertussen wel net een ontplofte mol geworden, maar bij jou is alles ok. 🙂

We krijgen gelukkig nog Kronenburg Park, Zwart-Wit, Zeg me dat het niet zo is en Koud in mijn hart op het einde. De liedjes waar je eigenlijk toch voor komt.

Na het optreden zoeken we nog een leuk cafeetje in de buurt en drinken daar nog 2 wijntjes. Wat op zich geen probleem is, want ik had gekookt om een goed “fondke” te leggen.

Het was een leuke avond, waarvoor dank!

Mexican Fajita’s

Nodig

2 rode paprika’s, in reepjes

2 gele paprika’s, in reepjes

2 uien, in ringen

4 portobello’s, in reepjes

Sla in reepjes

1 tl gerookt paprikapoeder

1 tl uienpoeder

1 tl lookpoeder

1 tl komijnpoeder

1 tl oregano

1 tl paprikapoeder

1 mespunt cayenne

Chili naar smaak

1 tl rietsuiker

1-2 tortilla’s pp

olijfolie

p&z

Kalfsvlees, gebakken en in reepjes

 

HOE

Die alle groenten op een ovenschotel en overgiet die met de olijfolie en alle kruiden.

Dit zet je gedurende 30 minuten in een voorverwarmde oven op 220 gr.

Open de oven regelmatig zodat je de groenten kan husselen.

Als ze gaar zijn, rol je ze in de tortilla’s samen met het gebakken vlees en de sla.

Dit smaakt heerlijk met een biertje!

Smakelijk

 

 

 

 

 

 

Ik ben ondertussen al een tijdje aan het bloggen en ik zie een patroon. Ik hou van verhalen. Meestal denk ik dan aan iets, of ik lees iets in de krant, op Facebook of in andere blogs, waardoor ik de onweerstaanbare drang heb om iets te vertellen. Ik probeer dat dan ook zo te draaien dat ik altijd kan eindigen met een andere passie, koken. En ik eindig met een gerecht.

Ook vandaag kan ik mijn glimlach niet wegsteken. Ik zit hier op mijn eentje dan wat te lachen….

Op mijn 16 zijn wij verhuisd naar een ander huis. Tot dan woonden we in een rijhuis, waar ik eigenlijk wel graag woonde.

We hadden maar drie slaapkamers. Een voor ons mama en onze papa, een andere voor 2 en nog een kleinere derde. Oorspronkelijk moesten mijn oudere zus en ik samen slapen. Wij moesten samen gaan slapen dus kan je wel voorstellen. Elke avond balmoral.

Oplossing: de jongste gaat toch vroeger slapen, de andere twee samen naar boven maar elk op een andere kamer. Zo kreeg ik het kleine kamertje toebedeeld.

Als je nu denkt dat ons feest voorbij was? Toch niet. Elke avond zat ik onderaan de trap al fluisterend op mijn zus te roepen. Tot ze ook bovenaan de trap kwam zitten.

We speelden dan zangertje: de ene zingt een lied en de andere raadt wie de zanger is.

Stel je voor: dit moest allemaal in stilte 😂😂😂😂 We waren maar met twee, maar toch bouwden we een kleine moeilijkheidsgraad in. 😂 Als je het wist wie de zanger was, moest je eerst nog van je plaats weg. Een voorwerp aanraken en dan mocht je pas antwoorden. ( deze regel begrijpen we nu nog niet, want alles moest stil gebeuren)

Soms gebeurde het ook dat mijn zus naar beneden kwam, tot bij mij. Om het nu helemaal te gek te maken, omdat dat zo stilletjes moest gebeuren deed ze dat ondersteboven. Eerst haar hoofd 🤣🤣🤣🤣 Waar haalden we dat nu toch?

Je kan je voorstellen daarmee liggen tot op vandaag nog altijd krom van t lachen.

Deze avond is ’t kookles dus dat recept laat ik zo.

Mijn zussen dekken de lading vandaag.

Hoog tijd voor een nieuwe foto, ik heb lang haar ondertussen. Om mijn kaaklijn beter te laten uitkomen.

Xxx

Op een zondag als vandaag, gaan we graag wandelen. Vandaag wilden we de Vondelbeekroute wel eens verkennen. Dat wandelpad is er al een ruime tijd, we rijden er elke dag 2 keer voorbij, maar nog nooit echt gezien. ’t Sprak al lang tot de verbeelding, want je ziet eigenlijk vanop de hoofdbaan niet waar het naartoe gaat…

Vandaag was dat een mooi plan, want de zon scheen, maar voor hoelang?

Het pad kronkelt door de velden, je passeert wat schapen, een paar kleine vijvertjes en uiteindelijk zie je ook hoe ingenieus die wachtbekkens wel zijn.

In deze tijd van ’t jaar zorg je best voor dikke bottines, want je kan het slijk niet vermijden.

Als je dan wat uitgewaaid bent, kan er altijd een drankje in. Zo als aperitiefje. 🙂

Een Orval en een gin-tonic, bijvoorbeeld 🙂

Bij dat aperitiefje begint het al te kriebelen en wil ik vanalles klaarmaken.

Vandaag geef ik de volgende recepten mee:

Pesto van boerenkool

NODIG:

150 gr boerenkool

2 citroensap

100gr harde en jonge geitenkaas

50gr pecannoten

1t look

50ml olijfolie

cayennepeper

zout

 

HOE

Doe alles in de blender en laat draaien tot je een smeuïge massa krijgt.

Dit kan je gebruiken als dip bij een chips, of bij een pasta.

( een receptje van Rens Kroes, waarvoor dank)

 

Gehaktbrood met spek in tomatensaus met kappertjes en puree

NODIG

800gr gehakt

1 ui

2 el paneermeel

2 el ricotta

2 el pijnboompitten

2 el geraspte mozzarellakaas

150gr gerookt spek

2 blikken tomatenblokjes

1 t look

4 el kappertjes

1 kl oregano

 

HOE

Meng het gehakt met de ui, de ricotta, paneermeel, pijnboompitten en geraspte kaas.

Maak daar een bal van en leg hem in de ovenschaal.

Wikkel de spekreepjes rond het gehakt.

Meng de tomatensaus met de oregano, zout en kappertjes en giet dit rond het gehakt.

Bak dit op 180gr gedurende 50min.

Ondertussen kan je de aardappelen koken en puree van maken.

Als je serveert werk het af met wat peterselie.

Smakelijk!

 

 

Vorige week zat ik (weeral) naar NJAM te kijken en ik zag dat Pepe van “la botte” een zalig gerecht maakte wanneer er plots familie binnenvalt in de namiddag. Ik dacht dat ik dat wel eens wilde maken dus kocht is een nieuwe pot Nutella, een Pizzadeeg en marcarpone.

Eerst en vooral moet ik jullie vertellen dat ik vroeger de grootste potten kocht die er zijn. Van 1 kg denk ik. Onze kinderen zouden dan vechten om die als eerste open te doen. Zalig ook, dat krakje dat je hoort wanneer je het deksel opendraait, dan het gouden papiertje wegscheuren ( wat trouwens nooit echt bevredigend is, omdat je het niet in een keer wegkrijgt) en als kers op de taart, als eerste je mes in die nieuwe volle pot draaien.

Vandaag was dat kleine gelukje voor mij!

En toen ik mijn dochter riep om dat te komen opeten, vertelde ze mij: “oh hoe tof, en t is juist de wereld Nutella dag!”

Straf! Ik wist van niks. 😂 ( ik moest gewoon mijn Pizzadeeg opgebruiken)

Chocopizza:

NODIG

1 Pizzadeeg

Choco

Mascarpone

Gebroken lijnzaad

Heel simpel, je bestrijkt de deeg met mascarpone en choco en bestrooit dat met het lijnzaad. Je plooit de pizza dicht en bakt hem 10 min. Op 180 Gr in de oven.

T is een klein bommeke, maar echt lekker!

Smakelijk.

Een punt is eigenlijk het tofste leesteken dat er bestaat. Het is gewoon duidelijk. Er is geen plaats meer voor extra woorden. Het laat geen twijfel meer bestaan. Een komma of een dubbelpunt zijn zeer verwarrend. Er komt nog iets, waarvan je niet echt weet of het belangrijk is of niet. De deur blijft open, bij een punt is ze dicht. Het betekent een einde en er is terug plaats voor iets anders.

Andere leestekens zijn dan weer niet meer dan nuttig. Een spatiemaakthetlevenveelgemakkelijker.

Het vreselijkste leesteken is dan weer …  Wat doe je daar nu mee? Dat zijn 3 puntjes, maar juist omdat ze met drie zijn veroorzaken ze een waas. Ze maken dromen en insinuaties mogelijk.

Een uitroepteken is altijd kwaad en het vraagteken een beetje dom. Haakjes hebben iets stiekems en aanhalingstekens vinden zichzelf belangrijk. Een plus kan nooit alleen zijn en een min kan zelfs niet zonder anderen bestaan.

De hashtag is nog jong en moet nog zijn plaatsje verdienen tussen de grote spelers.

Het punt is en blijft de topper. De leeuw van het bos, de kapitein van het schip, de chef van de keuken. 🙂

We zetten te weinig een punt achter iets. Een punt is krachtig en zelfzeker. Het vraagt moed om het te gebruiken of om het te zijn. Door het weg te laten, gaat er veel energie verloren.

Energie die je beter kan spenderen aan iets lekker klaar maken om te eten 🙂

CINNAMON ROLLS

NODIG

1 bladerdeeg

zachte boter 150 gr

donkere suiker

poedersuiker

kaneel

rozijnen

1 ei

HOE

je rolt de bladerdeeg open en je strijkt deze in met de boter.

Daar gaat de suiker en de kaneel op, samen met de rozijnen.

Dan rol je dat terug op en je snijdt dat in gelijke delen.

Verwarm de oven op 200gr

bestrijk de partjes met het ei, en zet dat 25 min. in de oven.

Dit kan je nu invriezen. En later gebruiken.

Bestrooi dat met poedersuiker of met decoratiesuiker en zit dat nog 5 min. op 175gr vlak voor het serveren.

smakelijk

.

 

 

 

 

In t vierde leerjaar, bij juf Jose, besefte ik voor de eerste keer dat ik liefst niet op de eerste rij zat in de klas. Achteraan was het leuker. Juf Jose was een toffe, die begreep dat en liet mij daar dan ook vaak zitten. Als je zo jong bent, ben je wel stiekem jaloers op die eerste rij, maar daar is mijn voorliefde voor de achterste rijen ontstaan. Nu, jaren later, besef ik wel dat die eerste rij was voorbehouden. Met alle respect, maar die plaatsen waren niet voor de slimsten 🙂

Ook als we naar de kerk moesten, zat ik liefst niet in het vizier van leerkrachten en zeker al niet van de pastoor. Nee, nu komt er geen me-too verhaal. Er gebeurde daar vanachter gewoon vanalles en nog wat, waar ik bij moest zijn.

Toen mijn jongere zus wekelijks naar de kerk moest gaan oefenen voor haar plechtige communie, waren mijn oudste zus en ik ook diegenen die haar moesten vergezellen. Wij op de achterste rij. Zij moest opletten, niet wij. 🙂

Nu nog steeds ga ik niet graag naar de kerk. Ik heb een kathedraal van een man, een Madonna van een dochter en mijn laatste avondmaal zal ik zelf wel koken.

Naar de cinema? Geen eerste rijen voor mij.

Met de bus naar het medisch onderzoek? Met een geveinsd enthousiasme, als eerste in de rij, zodat ik snel de achterste rij van de bus kon inpalmen. Vooraan zaten die zieke kindjes 🙂

Gisteren was er hier in’t dorp de nieuwjaarsreceptie, georganiseerd door de burgemeester. Elk jaar worden de gemeentelijke verwezenlijkingen van het jaar voorgesteld, de nieuwe inwoners verwelkomd en alle huwelijken van enige duur gehuldigd.

Door mijn man zijn politieke hobby, zijn we ook altijd van de partij.

En je kan al raden waar ik dan moet zitten? Juist, op de eerste rij!

Iedereen die voorbij komt, moet je een hand geven en zelfs kussen. Wat ik allemaal niet over heb voor mijn man. Haha.

Een geluk dat ik eerst nog lekker gekookt had.

INDONESISCHE ATJAR

NODIG

1 gesnipperde sjalot

1t look, fijngehakt

1 duim gember, geraspt

1 tl kurkuma

150 ml water en evenveel rijstazijn

75gr macademiannoten ( de lekkerste noten ooit) grof gehakt

olie

pili pili naar smaak

1 komkommer, ontdaan van de binnenste zaadlijsten en in partjes gesneden

2 wortelen ( evengroot gesneden)

1/2 bloemkool, in roosjes

1 rode paprika, in reepjes

200 gr groene boontjes

100 gr verse ananas, in blokjes

rietsuiker

sesamzaadjes

koriander, fijngehakt

p en z

eventueel varkensvlees in reepjes, en opgebakken

noodles

HOE

Zet de oven op 140.

Warm een kom water op, waar je al rijstazijn aan toevoegt en blancheer de groenten, een voor een: de komkommer 1/2 minuut, de bloemkool en de paprika 1 minuut en de boontjes en worteltjes 2 minuten. Laat dat allemaal uitlekken en stort deze, samen met de ananas op een bakplaat. Dit zet je voor 15 minuutjes in de oven om te drogen.

Ondertussen doe je de ui, look, gember met olie in een wokpan. Als dat begint te kleuren, doe je de kurkuma er bij en ook de noten. Blus dit alles met de mengeling van het water en de azijn.

Als dat kookt, voeg je alle groenten erbij.

Breng op smaak met p en z en ook met suiker.

Laat dat allemaal sudderen tot de groenten beetgaar zijn.

Je bakt het vlees, en je kookt de noodles.

je serveert dit alles in een kommetje en werkt dit af met sesamzaadjes en koriander.

Smakelijk!

Met dit eten is die eerste rij minder erg… NOT!