Twee weken geleden krijg ik van Virginie van Gillia, Smiles & Pasta een berichtje:

Botanisch Diner Sanguisorba & Martijn Luinstra

“Mochten jullie zin hebben in een avondje nostalgie met extra beleving…”

En of! Als Martijn kookt… Onze agenda was vrijdag en zondag al volzet, maar die zaterdag 30 juni stond er niks op. Snel schreef ik een mail naar Bart Belmans om te bevestigen dat we er graag wilden bijzijn. Altijd fun met die 2. En vooral lekker!

Tegen 19u worden we verwacht, aan de tuinen van Sanguisorba. Het is super mooi weer, heet zelfs. Als we aankomen krijgen we een fris watertje 🙂 met munt, citroen en gember.

Bart Belmans, Martijn en Virginie doen de ontvangst. Er zijn mensen van overal, niemand kent elkaar echt, sociaal zijn is dus de boodschap. Maar laat dat nu een eigenschap zijn die wij wel onder de knie hebben.

Bart Belmans zelf doet zijn verhaal. Over hoe de tuinen zijn gegroeid en hoe ze per toeval nieuwe groenten ontdekten, door gewoon niet te rooien. Ondertussen staat Martijn al aan zijn Oklahoma zijn hapjes voor te bereiden. We eten al een eerste hapje, shiitake champignons.

We worden begeleid door Bart  naar de tuinen, waar hij laat zien hoe hij zijn planten kweekt. Wel interessant, met deze hitte krijgen de planten geen water, want dan worden ze lui, de Indische kers trekt luizen aan, maar dat is geen probleem. Dan gaan ze niet op andere planten zitten, kruiden moet je bovenaan het plantje afsnijden, enzoverder.

Liesbet brengt ons een tweede drankje, zelf gefermenteerde kombucha met appelsien. dit is echt verrassend lekker. Ze vertelt ons dat ze ook workshops geeft, waar ik zeker eens wil bijzijn. Virginie brengt het twee hapje naar de tuin. Deze keer is het rode biet, met frambozen en minivenkel.

Op de terugweg krijgen we nog de uitleg over rozemarijn, szechuanpeper, …

Martijn heeft een derde en een vierde hapje klaar: gefrituurde courgette met kruiden en berloumi.

Gelukkig komt Virginie ook aan met de echte drank. Ik ben wel BOB, maar als aperitief kan er zeker iets in. Ze hebben weer een speciale bubbel gevonden die niet gedegorgeerd is. Altijd Leuk als Virginie daar over vertelt. Alsof ze dat drankje zelf heeft gebrouwen. Laat dat maar komen. Schol!

We worden dan naar binnen gebracht waar de tafels gedekt zijn en we al zittend wat beter kunnen kennis maken met de andere deelnemers. We zitten naast een compagnie uit het Dendermondse en aan de andere kant de vertegenwoordigers van de industriële/horeca keukens. Gezellig.

Martijn brengt ons het voorgerechtje: een stukje in zout gegaarde kabeljauw met prei en een kruidenmayonaise, natuurlijk met verse kruiden uit de tuin.

Op tafel staan de botertjes met een bloemetje. Virginie komt ons snel zeggen dat dat bloemetje ” Gillia” heet. Zoals hun Gillia, Smiles & Pasta. Leuk detail wel. De boter smaakt plots veel beter. 🙂

Het soepje dat we voorgeschoteld krijgen is er eentje afgewerkt met de miniworteltjes, waar heel veel restaurateurs naar vragen. ( welke soep het juist weer was, ben ik al vergeten 🙂 )

En terwijl we eigenlijk al zo vol als een ei zitten krijgen we nog een trio van kip als hoofdgerecht.

Het boutje met zwammen, een stukje met koolrabi en het filetje met bloemkool.

Omdat er tussen elk bordje wel opnieuw wat tijd zat en het daar binnen ook stikkend warm was, zijn we de “tunnels” van Sanguisorba nog eens gaan verkennen.

Martijn wist ondertussen wel wat te doen. Je ziet hem gewoon genieten.

Het oesterblad ( onderaan) was ooit al eens een verrassing van Martijn in zijn toenmalig restaurant PUUR, dat smaakt gewoon naar een oester. Maar wat nu echt iets nieuw was, was het champagneblad. Je kan de blaadjes en de bloemetjes opeten, maar dat is zo’n een zotte sensatie in je mond. Dat bubbelt een beetje, en het blijft superlang nazinderen op je tong. Volgens Martijn kan je dat niet echt gebruiken als gerecht, eerder een grapje op je bord. We hebben er alleszins wel mee gelachen. 🙂

Als dessert was er nog meloen op de bbq afgewerkt met rozemarijn en een heerlijke coulis van rode vruchten. En voor mij een citroen verbena thee.

Dat dessert was niet echt mijn smaak, maar ik hou wel van speciale gerechten. Je moet wat durf hebben op het bord.

Zoals jullie kunnen zien, honger hebben we niet geleden. ’t Was leuk om er bij te zijn. Voor herhaling vatbaar.