Niet iedereen in onze familie is zot op desserten. Zo kiezen de meesten voor extra hartige dingen in plaats van een dessert. Maar een dessert maken geeft echt wel voldoening. Dat is zo mooi en kan je ook gemakkelijk de dag ervoor al klaar maken. En als puntje bij paaltje komt, eet iedereen toch van het dessert. En vinden ze het nog lekker ook.
Deze taart is een ideetje dat ik tegenkwam op http://www.thelittleblogofvegan.com. Het is een vegan taart, maar je kan dat ook met dierlijke ingrediënten maken als je wil.
Mijn taart is een beetje anders uitgedraaid, maar ze oogt toch deftig en ze was lekker. Alleen moet je de volgende keer wat minder eten vooraf geven…
NODIG
Voor de cake
480ml amandelmelk
420gr zelfrijzende bloem
470gr ultrafijne kristalsuiker
1kl bakpoeder
1kl bicarbonate
120gr kokosolie
100gr chocolade nips (plantaardig)
Voor de crème
210gr plantaardige boter
600gr bloemsuiker
1kl vanilleextract
1/2 el cacaopoeder
1/2kl amandelmelk
chocoladekoekjes ( plantaardige)
HOE
Zet de oven op 180°C
Meng de amandelmelk met de appelazijn en zet 10 min. opzij.
Meng in een kom de bloem, de suiker, het bakpoeder en de bicarbonate
Smelt de kokosmelk en meng bij de amandelmelk.
Meng nu de droge met de natte ingredienten
En lepel de chocoladenips er onder.
Vet de taartvormen in en giet de massa er in ( in 3 x)
En zet deze 30 min. in de oven. (voel met een mespunt of de binnenkant ook droog is)
Laat de 3 cakes afkoelen.
Maak suikerwater ( 1/2 water -1/2 suiker) en maak de cake nat met dit water.
Ondertussen maak je de crème.
Laat de boter op kamertemperatuur komen en meng er de suiker onder
Ook het vanille extract en de amandelmelk mag er bij.
Verdeel de massa in 2 gelijk delen, onder 1 deel meng je het cacaopoeder.
Leg de eerste laag cake op een onderlegger zodat je deze nadien gemakkelijk kan opnemen.
Smeer de eerste laag in met de witte crème, verbrokkel de koekjes en strooi deze over de crème.
Leg de 2de laag er op en doe hetzelfde.
Als laatste strijk je met de overschot de volledige taart in met de witte crème.
Laat deze opstijven in de koelkast.
Afwerking
Als het voldoende in opgesteven, kan je de bruine crème aan de zijkant strijken. Op de bruine crème plak je de koekjes volledig rond de taart.
De overschot van de botercrème doe je en een spuitzak en maak je aan de bovenkant mooie rosetjes.
Verbrokkel nog wat koekjes om er over te strooien.
Als je de cake wil aansnijden, zet hem een kwartiertje uit de koelkast, zodat de boter zacht is geworden.
Het was weer eens zover, een etentje. Voor 6 personen deze keer. Ik kan met geen woorden uitleggen waarom ik daar dan zo naar uitkijk.
Eerst en vooral zie je de vrienden na een lange periode nog eens terug en kan je bijpraten.
Maar het plezier zit er bij mij al in, vanaf ik begin te kiezen wat we gaan eten.
Dan probeer ik altijd iets nieuw uit, dan kan ik mij volledig laten gaan. Dan maak ik lijstjes, doe ik de boodschappen en dan kan ik starten.
Mocht het alleen van mij afhangen, zou ik ook aan mijn gasten volledig vegetarische gerechten durven voorschotelen, maar daar steekt mijn man een stokje voor. 😊
En eerlijk gezegd, maak ik alles graag klaar, ik eet het alleen zelf niet allemaal op.
Gisteren was het menu:
Een kaaskoekje met Ceviche van kabeljauw
Parelcouscous met selder en noten
Erwtenhummus met rode biet en garnaaltjes
Côte à l’os met aubergine, kroketjes van oesterzwammen, aardappelwafeltjes en een sausje van zwarte look
En een volledig plantaardig dessertje.
Ik heb ondertussen ook al geleerd dat ik dat woord “vegan” weglaat. Lekker is lekker, toch?
Probeer het zelf maar uit en je moet mij gelijk geven. 😊 Hier ging niemand met honger naar huis, en met dorst ook niet…
Bramensorbet:
NODIG:
250gr suiker
1 citroen, sap
450gr bramen
1 takje munt
HOE:
Kook 240ml water en laat de suiker daarin oplossen van het vuur weg. Laat koud worden.
Pureer de bramen en het citroensap en meng dit door de suikersiroop.
Als je een ijsmachine hebt, kan je dat hier in afdraaien. Anders zet je dat mengsel in de vriezen en om het half uur prak je alles los, tot je een mooie consistentie hebt.
Citroen-kaastaart
NODIG
Voor de bodem: 120gr dadels
140gr havermout
1 citroen, sap + zeste
1tl vanille-extract
Voor de vulling: 180gr ongezouten cashew
(min 4u geweekt in water)
1 citroen, sap en zeste
100 ml amandelmelk
3 el kokosolie
3 el ahornsiroop
1 tl vanille-extract
HOE
Meng ( keukenrobot) de ingrediënten van de bodem en vul een cakevorm met dit mengsel. Druk goed aan en zet in de vriezer.
Meng nu alle ingrediënten van de vulling ook in de keukenrobot en laat draaien tot je een smeuïge massa hebt.
Giet dit over de bodem en zet minstens 1 u in de vriezer.
Na 1 u kan je er mooie partjes van snijden.
Chocomousse van avocado
NODIG
50gr hazelnoten
4 rijpe avocado’s
2 el cacaopoeder
6 dadels
120ml kokosmelk
Zeezout
HOE
Hak eerst de hazelnoten fijn in de keukenrobot. Meng daarna al de rest erbij.
Op een gewone zondag kriebelt het al van het moment dat ik beneden kom om vanalles te maken in de keuken. De schaarse weekends waarin we geen afspraken hebben, moeten we koesteren.
Vooral, omdat ik dan mijn gerechten kan klaarmaken, er ook genoeg tijd insteken om er een mooie foto van te nemen en dan ook nog het recept met jullie delen. ’t Is een full time job, alleen moet ik dat voor en na doen.
En omdat ik nog niet genoeg te doen heb, heb ik mij ook ingeschreven om voedingsleer te studeren. Dat staat al lang op mijn planning. En nu is het zover. Wat ik daarmee ga doen weet ik nog niet, maar dat interesseert mij enorm. En het past ook wel een beetje bij mijn kookpassie.
Vandaag heb ik zelf ketobroodjes gemaakt. Keto is een stomme naam. Het zijn eigenlijk broodjes gemaakt van amandelmeel, zaadjes en eieren. Ze zijn lekker en vullen enorm. Ik maakte ook een vegetarische americain préparé. Nu ik geen vlees meer eet, wil dat niet zeggen dat die smaak niet lekker is. Alleen zit hier geen vlees in.
BROODJES
voor de ovenna de oven
NODIG
150gr amandelmeel
40 gr vlozaad ( biowinkel)
60gr kokosbloem
75gr gebroken lijnzaad
2kl lookpoeder
2kl uipoeder
2kl appelazijn
1kl bakpoeder
1kl zout
5el sesamzaadjes
6 eiwitten
2 volle eieren
125ml water
HOE
Zet de oven op 175°C.
Meng alle droge ingrediënten in een kom. In een andere kom doe je de natte ingrediënten bij mekaar.
Breng alles samen en zorg dat de massa goed gemengd is.
Maak 12 balletjes op een met bakpapier beklede bakplaat. En zet 1u in de oven.
Laat afkoelen.
VEGETARISCHE PREPARE
NODIG
240gr wortel
120gr rode paprika
100gr tomatenpuree
40gr scherpe mosterd
140gr mayonaise
8tl witte wijnazijn
2tl nootmuskaat
1tl chili
peper en zout
HOE
Rasp de wortel en de paprika zo fijn mogelijk en doe dat in een propere keukenhanddoek. Duw al het vocht er uit, tot je een droge massa hebt.
Meng daar al de andere ingrediënten onder en proef of de smaak juist zit.
SAMENSTELLING BROODJE
Bak een eitje in een ring in een pannetje.
Snij een broodje in twee en leg er rucolasla op, daarop komt de begin prétaré, dan het gebakken eitje en nog wat gesneden paprika voor de kleur. Als laatste prik je het tweede deel van je broodje vast met een prikkertje.
In Schellebelle. Een must see, must do! Als je de kans nog krijgt tenminste.
Laurence en Jason van l’Histoire32 in Aalst hebben nu, in samenwerking met de seizoenschuur, een pop-up in Schellebelle.
Mes-t.
Na een krinkeldewinkel baantje, kom je aan, aan de boerderij van Jeroen en Delfien. Je loopt door de boerderij naar de grote tent die achteraan opgesteld staat.
Als je aankomt aan de tent, staat Laurence je, met haar team, op te wachten. Ze dragen allemaal een salopet. Zoals op een boerderij he. 😊
De tent is super smaakvol ingericht met houten tafels en banken, uitnodigende plantjes en kruiden en slingers lampjes die, wanneer het donker wordt, de sfeer optimaal maken. Ubergezellig!
Aan tafel krijgen we een fantastische uitleg over de kaart. Die Laurence is een ferme madam, alsof je die al jaren kent. “Je moet weinig kiezen”, “wij doen dat voor u”. Alleen de beperkingen of wensen kan je doorgeven.
Ik vraag de vegetarische versie van het menu met aangepaste sapjes, de natuurwijn mag 2 keer aangepast worden en 1 keer met het bier. Laat het feestmaal maar beginnen.
De tent staat nog in de zon en de dieren lopen zo af en toe voorbij. Echt een plezante plek om te zitten. We zijn ook een beetje de vuurdoop, de pop-up is pas open van vandaag.
De hapjes die we krijgen zijn, een voor een, pareltjes. Samen met mijn alcoholvrij aperitief van gember en caramel smaken ze heerlijk.
Eigen versie van Caesar salade
Krokantje van rode biet met babbelaarkaas
Krokantje van aardappel met crème van duivenhart
Krokantje van aardappel met graanmosterdcreme
Krokantje van ajuin met gebrande boter
De natuur op je bord.
Ze houden de biologische producten hoog in hun vaandel en vrezen geen enkele kooktechniek. De krokantjes, gefermenteerde en gebrande groenten passeren de revue.
Toch ook even vermelden dat Laurence en Jason in 2017 op studiereis gingen naar Japan. Daarna zijn ze Burnt begonnen. ( op de verdieping boven l’Histoire32) Een tweede project waar ze hun Japanse kennis konden in botvieren.
Volgens Jan Scheidtweiler ( toch niet de minste) is dit een geslaagde ode aan pure en gebrande smaken.
Dat is dus echt wat ook wij ervan vinden. We zouden het niet beter kunnen verwoorden 😊
Tomaat met gerookte paprika en een lavasjus
Tomatensap met selder en gebrande rozemarijn
(Zeevruchten) met doperwtjes, snijboontjes, koolrabi en een schuimpje van wei met een sapje van erwtjes, boontjes, gefermenteerde komkommer en sap van komkommer
Gefermenteerde prei en asperges ( tarbot) met een sapje van venkel, druif en appel
Traag gegaard buikspek met zelfgemaakte lardo
Een creatie met spitskool met een sapje van abrikoos, appel en gefermenteerde wortel
Bij het sapje van framboos en braambessen was een dessertje🤣
Het dessert was een chocomousse, met ijs van wilde roos, gepekelde braambessen en een chocolaatje met sesam.
Na de koffie hebben we afscheid genomen van een toffe crew. Lang geleden dat we nog zo verrast zijn door eten. Jullie zien ons nog in Aalst. Of wie weet op “den Opstal”.
Jullie weten allemaal ondertussen wel dat mijn hoofdjob bankbediende is. Heel sexy is dat niet echt, maar ik kom met zoveel verschillende mensen in contact, wat de job wel interessant maakt.
Ongeacht hun vermogen, kan je klanten opdelen in groepen.
Er zijn klanten die je niet vaak ziet. Er zijn er die heel sociaal zijn en eens binnenspringen. Sommigen zijn eerder timide en durven amper spreken. De geen-tijd-klanten vliegen voorbij. De gefrustreeden gebruiken mij als pispaal en de verdrietigen spuien hun gal. En wekelijks komen er binnen, die zich beter eens zouden wassen 🙂 Sorry, maar deze categorie moest er bij 🙂
Je kan ze ook indelen volgens leeftijd, maar dat is te eenvoudig. Ikzelf deel ze graag in, volgens de verhalen die ze vertellen. Ik hou van verhalen. Everybody loves a good story!
Je hebt verstandige mensen. Je hebt er die minder bedeeld zijn met intelligentie, maar zichzelf zo hoog inschatten dat ik dat vervelend vind. Met deze mensen kan je niks aanvangen. niet op commercieel vlak en al helemaal niet op sociaal vlak. En dan heb je de meestal lieve mensen, niet zo bijster slim, die vooral naar de bank komen “om een klapke” te doen. En dat zijn de toppers…. om blogmateriaal uit te halen.
In de bank heb je echt een sociale functie. In een commerciële omgeving moet je maar eens proberen om aan sociaal werk te doen. Ik daag jullie uit!
Ik moet mij ook vaak echt inhouden om niet te lachen. Want ze kunnen er lappen op geven Zenne!
Ik citeer:
“Mijne man was weeral zat gisteren. En hij weet het dat ik dan kwaad ben he. Ik heb hem eens goed vastgegroebeld en dan piept hij wel anders… Dan pak ik zijn geld af. Ik heb 2 kinderen en 16 kleinkinderen. Mijn zoon heeft er 2 en mijn dochter 14. 🙂 Die van mijn dochter die hebben wel niet allemaal dezelfde papa. ( DUH!) Mijne kozijn heeft geen sjans met zijn kinderen, want hij heeft er eentje dat atisitisch is met veel peleptische aanvallen. Daarom heb ik ook altijd mijn ESM bij, zodat ze mij kunnen bellen als er iets is”
Eigenlijk is dat een super lief mens, maar laat ons zeggen dat ik deze mevrouw toch eerder bij de zwakkeren van de maatschappij zet 🙂
Als ik dan aan mijn kookpotten sta thuis, denk ik vaak nog aan wat er in de dag is gezegd geweest en dan schiet ik gewoon in de lach.
Ik heb voor jullie een super lekker ontbijtje:
OVERNIGHT HENNEPZAADJES
Je zal dit ontbijt zeker kennen met havermout, maar als je minder koolhydraten wil eten is dit een mooi alternatief. Je kan ook de suiker vervangen door stevia of erythritol, zodat je geen invloed hebt op je bloedsuikerspiegel. Een win-win dus.
NODIG
160ml kokosmelk
75gr hennepzaadjes
1 el chiazaad
2 el erythritol ( of Stevia naar smaak, wel opletten want dat is een zoetstof die veel sterker is)
1/2 kl vanilleextract
een beetje Himalaya zout
HOE
Doe alle ingrediënten bij mekaar en laat ze een nacht in de frigo trekken. De volgende dag kan je er 2 porties van maken. De toppings kan je zelf kiezen. Ik gebruikte 1 el chocoladenibs en blauwe bessen.
Ik ga nooit naar t kerkhof. Onlangs is er weer iemand bijgekomen en op vraag van een vriendin zijn we eens gaan kijken.
Ons mama is er uitgestrooid, er ligt een broer van een vriendin en nog enkele bekenden die recent zijn overleden.
Ik ontwijk die negatieve gevoelens liever die daar hangen. Ik ben te emotioneel ( lees: aan de binnenkant 😊) om daar rond te lopen.
Ik focus mij dan ook op de nieuwe paadjes die zijn aangelegd, de mooie bomen, de oorlogsveteranen en de huizen die toch zo verdomd dicht bij dat kerkhof zijn gebouwd.
Maar dan zie ik een graf, al van 100m afstand ( ik overdrijf niet he) dat in het oog springt. Ik weet wie daar ligt.
Mijn allerbeste vriendin, die spijtig genoeg al bijna 12 jaar geleden, de duimen heeft moeten leggen tegen de grote K-ziekte.
Ik zie haar steen, of beter, ik zie de steen niet. 😊 Op de nieuwe graven liggen verse bloemen, die dan na een tijdje worden weggehaald wegens ” verslenst”. Daar komt dan een klein plantje voor in de plaats.
Maar zij is echt de grootste bloem van gans het kerkhof. De oorspronkelijke plantjes, zijn nu zo uit de kluiten gewassen dat ze ook voor haar 2 buren kunnen dienen.
En dan weet ik: mocht ze dat zelf zien, lag ze dubbel van t lachen. Hoe aanwezig kun je zijn en blijven. ❤️❤️
Dit is mijn bloemetje voor ons mama en voor alle anderen. Ze verdienen ook een grootste bloem.
Juist. We zijn in de Provence en ik blijf het promoten. En dit zelfs compleet belangeloos. Waar vind je dat nog tegenwoordig 🙂
Vlakbij Lorgues, waar we verblijven ligt een dorpje, Villecroze.
Verschillende wandelingen starten hier, door de bossen, maar eerlijk? Zelfs als een volwaardige Vos 2.0, is 38 graden teveel om te wandelen. Maar wel goed om te weten dat we bij lagere temperaturen ook hier terecht kunnen.
Het dorp heeft een oud gedeelte, waar je je in de Middeleeuwen waant en aan de andere kant van de enige 😊 grote weg, zit het super gezellige plein, met de barretjes en restaurantjes.
Met deze temperaturen kunnen we dan ook alleen maar “niks doen”.
Op het plein zit je onder de eeuwenoude platanen die voor verkoeling zorgen. En de ambiance is er fantastisch.
We eten bij “La Place” en hier komen we terug. Ik kan de humor wel hebben. Ofwel ga je bij La Place, ofwel ga je er naast 🤣
Waar we ook elk jaar opnieuw naartoe willen, is naar de Chateau Thuerry.
Net voor je Villecroze binnenrijdt, is er een grote oprijlaan. Je volgt de baan en de pijlen gedurende ongeveer 2 km en dan verschijnt de prachtige ingang van de wijnkelder.
De moderne bouwstijl past perfect bij de eeuwenoude wijnranken.
Je wordt er door een ferme dame ontvangen ( niet onbelangrijk voor man én vrouw).
Je mag alles proeven in de airco en de hedendaagse kunst komt je tegemoet. Want ze zijn lid van Art&vin. Een samenwerking (zoals je kan raden) tussen wijnmakers en kunstenaars.
Elke woensdag en vrijdagmiddag kan je de kelders bezoeken, maar je kan er elke dag terecht om wijn af te halen.
De kunstenaar die vandaag, of beter dit seizoen, mag exposeren is Eric Di Fruscia. Hij maakt beelden die zoals de wijnranken uit de grond komen…
De wijn moet je zelf proeven, maar het rijpen op eiken vaten geeft een fantastische smaak. Wij zijn in ieder geval fan en vaste klanten.
Vorig jaar ontdekten we in Villecroze ook een fantastische pottenbakkerij. Dat was vooral een throwback naar mijn kinderjaren. Toen vond je die ambacht op elke hoek van de straat.
Nu nog amper, dus als ik het bordje zag, moest ik er binnengaan.
Je komt er in een Serax-achtige winkel waar je in alle kleuren van de Provence borden, schotels, kopjes, schalen,… kan kopen. Allemaal ambachtelijk gedraaid en afgebakken, waardoor er eigenlijk geen enkel stuk identiek is aan een ander.
Het WALHALLA voor een hobbykok, die ook foto’s wil nemen van zijn gerechten. 😉
Vorig jaar waren het voor mij de Provence kleuren die mijn volle aandacht kregen, dit jaar koos ik iets tijdlozer.
We komen al voor de zoveelste keer naar de streek van Lorgues. En nu ook weer hebben we een pareltje ontdekt. Of beter, het werd ons aangeraden.
Chateau Saint Roux in Le Cannet des Maures.
’t Is eigenlijk een bedrijfje dat ook onder Chateau Berne (Lorgues) valt. Alleen zijn ze hier meer gefocust op biologisch geteelde druiven en hebben ze ook een eigen moestuin.
Ze maken hun eigen kazen, hebben een boerderijtje met 50 schapen, die voor de melk zorgen, de foodtrucks zijn oldtimers, ze organiseren proeverijen van kaas en wijn, ze maken hun eigen brood, en je kan er gaan eten.
Dat is wat wij deden 😂 ( What else?)
We bestellen een wijntje en genieten van het uitzicht. De prachtige tuinen en wijngaarden omringen het kasteel.
We kunnen kiezen uit 2 voorgerechten, 3 hoofdgerechten en 2 desserts.
Ik vraag de veggieopties, wat totaal geen probleem is, mijn man kiest “le lapin”.
De wijn smaakt en de gerechten die we krijgen zijn met liefde klaargemaakt en zijn heerlijk.
We kiezen allebei de koude velouté van courgettes met huisgemaakte geitenkaas.
Daarna krijg ik parelcouscous met groenten en Marino zijn konijn.
Het dessert was weeral op alvorens ik er een foto kon van nemen. Vers fruit met citroenijs of zanddeegkoekje met aardbeien.
Na het eten kunnen we nog even door de tuin wandelen. Een prachtig domein die zeker een bezoek waard is. Volgende keer wil ik hem ook zien met daglicht.
Iedereen kent Bordeaux van de wijn. Een beetje een miskende wijn, ook door ons, maar ik wil die idee-fix even wegwerken.
Als ik mag vertrekken is het een stress periode. Vooral de dagen voor ik mag vertrekken. Alles wassen en strijken, klaarleggen, nog snel naar de apotheek om mijn verzorgingsproducten in ’t mini te kopen (wat trouwens nu niet eens nodig was), zorgen dat de dochter die alleen thuisblijf eten heeft,…. kortom de “valies klaarmaken” 🙂
MAAR, als we de deur dichttrekken, ben ik in vakantie.
Het naar de luchthaven rijden is al een feest voor mij. Deze keer was het een tocht met wat omwegen, want we namen het vliegtuig in Lille. En we moesten ook nog wat medereizigers meenemen. Dus eerst naar Opwijk, dan nog naar Dendermonde en dan nog een dik uur rijden naar Lille.
Daar hadden we een parking gereserveerd voor een redelijke prijs. En dan komen we daar aan de balie, waar de lieftallige dame ons vertelde dat we moesten bijbetalen voor de bagage.
I don’t think so… We hadden bijgeboekt om een koffer mee te nemen ( miniproducten waren dus belachelijk), alleen was dat niet zichtbaar in haar systeem. Na wat gepalaver bleek dat het toch in orde was. Eindelijk konden we door stappen en moesten we niet zo lang meer wachten tot we op het vliegtuig konden stappen.
Stel je nu niet te veel voor van die luchthaven… Als je eventueel nog een koffie wil, kan je dat uit een automaat halen.
Et la machine m’a arnaquée… !!! Dus je krijgt maar 2 koffies en je betaalt er 3 🙂
Soit, Bordeaux was de bestemming deze keer.
Aangekomen in Bordeaux ging alles vlot, de tijd die wij nodig hadden om naar de bagageband te lopen, was voldoende om de bagage tot daar te krijgen. Super. Nu nog snel de auto in ontvangst nemen. Maar daar ging het mis.
Je hebt wel 10 bureaus van autoverhuurbedrijven en waar stond er veel volk? Bij die van ons… zeker 20 man! Allez, we blijven optimist… Na een uurtje konden we in de auto stappen naar het hotel.
De andere deelnemers van de 51 van Dendermonde, die ofwel met de auto naar daar gereden waren of een vroegere vlucht hadden, zaten op ons te wachten in het restaurant. Met honger 🙂
In l’Embarcadère, een typisch Frans restaurant, waar ze de zaligste plats fruits de mer hebben. Zo Frans zelfs dat ze geen website hebben 🙂
Toch nog een snel aperitief achterover gegoten en dan eten besteld.
En lekker gegeten.
Ikzelf, eet vegetarisch. Dat had ik vooraf wel gevraagd ( mail hebben ze wel 🙂 ) Minder bombastisch, maar wel lekker.
Na het diner, was het een klein probleempje om onze auto terug te vinden, maar t is toch gelukt.
’s Morgens, moesten we redelijk vroeg aan het ontbijt zitten want er stonden een paar prachtige wijnhuizen op het programma.
a room with a view in Radisson Blu Hotel
In Chateau Lazore werden we ontvangen door de eigenaar zelf, die ons maar al te graag zijn domein wilde laten zien. Soms is het beter om foto’s te tonen dan de uitleg te herhalen.
Alle goeie raad sla ik gewoon in de wind, deze wijn spuw ik niet uit. Dus ’t eerste glas is binnen. Veel meer dan een glas is dat niet. Je mag wel 4 wijntjes proeven, maar dat zijn eerder “klutskes” 🙂
We laten Laroze in Meslin achter ons en rijden naar Saint Emilion. Naar Chateau Soutard.
Daar krijgen we ook een rondleiding en tegen de lunchtijd hebben ze voor ons een pique-nique Champêtre voorzien. Ook hier had ik gevraagd voor de vegetarische versie. En dat was echt geweldig. Ik zou kunnen stellen dat “wanneer de alcohol is in de vrouw”… maar het was echt lekker. En leuk dat ze een vegetarische versie hadden. Iedereen was wel verbaasd over het zwarte broodje 🙂
Ze brachten alles in echte picknickmanden en de wijn vloeide weer rijkelijk. De sfeer zat er al goed in.
Een prachtdomein, met een fantastische kelder en een geweldige ontvangst.
We stappen na de lunch in de auto om dan toch ook Saint Emilion even te bezoeken. We zijn daar dan toch 🙂
Een leuke oude Franse stad. Wel veel toeristen, maar de echte Franse sfeer kan je er opsnuiven. Lang wandelen zit er niet in, want t is eerder aan de minikant. Dan maar wat onnozelheid verkopen op een terras. Dat kan ik goed. Waarom hangen die hoeden daar anders?
Het derde huis dat we bezoeken is Chateau La Pointe Pomerol. Lekkere wijntjes, maar ik heb er eerlijk gezegd een beetje genoeg van. Ik ben blij dat we terug naar de stad kunnen, daar hebben ze ook wijn…
Voor het diner is er gereserveerd in restaurant Le M. http://www.lem.com
Ook hier waren ze verwittigd, dat ik vegetarisch eet en “on a l’habitude” was de reactie. I love it.
Dag 3. Vandaag bezoeken we nog 2 wijnhuizen. Ja, het is een proeverij-reis, georganiseerd door Cave De France. Het eerste dat er vandaag op het programma staat, is Chateau Labergorce Margeaux. Gene kak zeggen ze dan bij ons. En dat is het inderdaad niet. Een wijnhuis waar je niet moet denken iets te kunnen kopen, want de wijn is nog niet gebotteld en alles is al verkocht.
Maar wat een domein.
Voor de lunch worden we verwacht in Chateau Phélan Ségur Saint Estephe. We krijgen uiteraard ook eerst nog een uitleg over hoe ze de druiven met de grootste liefde verzorgen en oogsten om de beste wijnen te maken.
plots heb ik nieuwe vrienden de familie Von Trapp ze verven de vaten rood om het gesmos te verstoppen 🙂
Na de lekkere ( voor mij vegetarische) lunch, rijden we terug naar de stad. Er zijn al een paar mensen die doorreizen, of terugkeren, maar wij gaan nog de stad in.
We wandelen naar Le Musée du vin. Waar ik echt onder de indruk was. Je krijgt een koptelefoon en je kan echt helemaal op je eentje kiezen waar je meer uitleg over wil. Ik ben niet echt een museummens, maar als ik begeesterd raak over iets, kan het mij wel bekoren. En dat kunnen ze daar echt. Ik vond het zo spijtig dat we daar moesten vertrekken. Als je er gaat, neem een uur of drie om er rond te wandelen. Wij hadden maar 1 uurtje en dat was echt te weinig. Je krijgt een bonnetje waarmee je op de topfloor een wijntje kan gaan halen en ook een fantastische view krijgt over de stad. Dat glas wilde ik niet missen:-)
Een beetje op onze honger blijven zitten daar. Museum- en volglasgewijs 🙂
Maar we hadden ook écht honger ondertussen en als je buiten komt, zit je vlakbij “les Halles de Bacalan”. Zoals elke stad tegenwoordig, heeft ook Bordeaux een overdekte foodhallmarket. Je kan er naar de markt gaan, maar je kan er ook aan de verschillende standjes eten en drank kopen en ter plaatse opeten. En als er nu iets is wat ik echt de max vind… iedereen kiest wat hij wil en je zit gezellig samen, tussen de locals. Doen dus!
du pain, du vin et du fromage
Na al dat lekkers, keren we terug naar het hotel. We treffen de anderen in de bar van het hotel en ’t is daar nog gezellig 🙂
’s Morgens na het ontbijt, duiken we in de stad. De oude stad deze keer. In super slecht weer. We bezoeken de Basilique Saint-Michel, Quai Richelieu en Pont De Pierre. Aan de Cathédrale Saint-Andre krioelt het van de agenten, want “les gilets jaunes” zijn onderweg. Dus we maken ons daar uit de voeten. Alleen… de tram of bus rijdt niet meer, dus we moeten te voet. Aan La place des Quinconces kunnen we gelukkig terug een tram nemen naar het Hotel.
Basilique Saint MichelPorte de BourgognePont De PierrePont De PierreQuai de RichelieuCathédrale Saint André
We komen terug in de buurt van ons hotel tegen aperotime en we kruipen binnen. Dit weer is te slecht om te flaneren in een stad.
We dineren in de buurt van ons hotel. In Café Maritime aan le Bassin à Flots. Ons laatste avondmaal.
Het was een heel leuk weekend, met plezante mensen, en de stad is een aanrader. Waarschijnlijk staat deze stad niet bovenaan je lijstje, maar dat is onterecht. Ze is een citytrip waardig.
Gisteren was het weeral D-day. De uitslag van een afgelopen module in de kokschool. Deze keer waren het visgerechten.
Iedereen van onze groep haalde topresulaten. Vis kunnen we nu ook op koksniveau klaarmaken. 🤣
Om ons rapport te vieren, gingen we eten naar de Koolputten. T was niet simpel om op een woensdag nog plaats voor 9 te vinden. Maar in Waasmunster wilden ze ons graag ontvangen.
Als je de afslag neemt naar de Koolputten, kom je op een werf. Heel de weg tot aan de Mirabrug ligt opgebroken.
Er wordt een uitwateringsconstructie gebouwd voor het getijdengebied Klein Broek.
Dat heb ik natuurlijk voor de goeie orde even opgezocht. Het komt erop neer dat het overstromingsrisico moet beperkt worden, de kracht van het getij moet verminderen en slikken en schorren moeten geherbergd worden.
Maar eens je daar voorbij bent kom je aan het mooie pand: De Koolputten.
Een voormalige losplaats voor … je raadt het al… kolen. 😊
Ik moet eerlijkheidshalve zeggen dat we er naartoe reden met een dubbel gevoel. De positieve ervaringen die we allemaal hadden gehoord, werden overschaduwd door de negatieve. De meningen waren dus verdeeld.
Maar we zouden niet zijn wie we zijn, wannebe koks moeten dat zelf gaan proeven.
We werden ontvangen door een ferme, kordate dame, die ons naar onze tafel begeleidde en ons het menu voorstelde. ( blijkbaar is dat Leena, die meedeed aan Mijn PopUp Restaurant)
Er werd alleen gevraagd dat we maximum 4 verschillende gerechten zouden nemen, wat geen probleem was.
Het is er aangenaam om te zitten, met grote ramen, veel licht, mooi interieur en een open keuken.
We vroegen het aperitief van het huis: een Bombay gin, zelf geïnfuseerd met citroengras en gember.
Daarna konden we kiezen: 2-3 of 4 gerechten.
We kozen een voorgerecht en een hoofdgerecht, anderen een hoofdgerecht en een dessert.
Mijn vegetarisch voorgerecht was top, Avocado Tropical. Maar ook de maatjes, de scheermessen en de huisbereide kroket van varken vielen in de smaak.
Als hoofdgerecht koos ik de veggie risotto, maar ook het lam en de steak tartare werden goedgekeurd.
Onze wijnman Eric 😉 koos een Zuid-Afrikaanse wijn.
Na de koffie vergezeld van de zoetigheden, konden we toch concluderen dat het zeker in orde was.
