Marokkaans pakketje

Mijn reistand heeft hier eventjes de bovenhand gekregen, waardoor het bloggen even stil lag, but I’m back.

In februari trokken we naar Vietnam, waar de indrukken zo groot waren, dat ik eigenlijk niet goed weet waar ik moet beginnen vertellen. Het is niet de eerste keer dat ik in Azië was, de eerste keer was China. Tot dan toe was dat het zotste land dat ik ooit bezocht. Maar toen we aankwamen in Vietnam, bleek dat er toch opmerkelijke verschillen waren.

Eerst en vooral is Vietnam vriendelijker. Ik kan alleen maar vermoeden dat de kennis van het Engels daarvan de oorzaak is. Door ook een andere taal dan het Vietnamees machtig te zijn, is het gemakkelijker om je verstaanbaar te maken. Mensen zijn minder angstig als ze kunnen uitleggen wat ze willen of begrijpen wat anderen nodig hebben.

Begrijp mij niet verkeerd, Engels en Engels is 2. De Vietnamezen doen zeker hun best, en dat helpt je al een eind ver, maar het Vietnamees Engels is grappig. Ze doen steeds alsof ze je begrijpen en knikken altijd ja, maar hoe vaak ze met verkeerde dingen terugkomen als je eten besteld….

Zo bestelde mijn man een portie schelpjes en dit kwam terug uit de keuken: 1 schelp

Om maar te zeggen 🙂 Als je dat krijgt, lig je dubbel.

Ten tweede is het eten in Vietnam lekkerder. Ik heb heel lekker gegeten in China, maar de keuze is veel uitgebreider in Vietnam. Zoals ze zelf zeggen: “wij eten alles op wat beweegt”. Letterlijk dan.

’t Is niet omdat zij dat deden, dat wij dat ook moesten doen. Maar ik kan je toch enkele smerige dingen tonen. 🙂

We reisden van Hanoi, waar je hond kon kopen op de markt, naar Hoian waar de kikkerbillen uit het vuistje kon eten. In Hue lagen de varkensneuzen te pronken op de markt. In Ho Chi Minh waren de schildpadden het slachtoffer en op Phu Quoc waren het stierenkloten of zeepaardjes 🙂

Op de markten, of ze nu drijven of niet, zijn er zeker geen strenge HACCP regels, laat staan dat er iemand van de voedselinspectie langskomt. En toch is de streetfoodkeuken van Vietnam wel veilig om te eten. Vooral omdat alles er zo vers is.

Wij beperkten ons ( wat totaal geen beperking was) tot de meer toegankelijke dingen. Pho ( bouillon met noodels), lenterolletjes, heerlijke vis, schaaldieren, alles soorten groeten op smaak gebracht met kruiden en dan fantastisch lekker fruit.

In Marokko ben ik nog nooit geweest. En dat staat zeker nog op mijn TODO lijstje. Maar het eten is voor mij al zeker een voltreffer. Ik kreeg al eerder een kookboekje, van een lieve cliente van ons, waar ik al eerder uit kookte. Maroccan food rules. Nu ja, eigenlijk alles uit de Afrikaanse en Perzische landen is lekker.

De Ras-El-Hanout, “het beste van de winkel” is een specerij die ik super lekker vind. Als ik een recept lees waar dit gebruikt wordt, moet ik het uitproberen. Zo ook dit recept van #avantgardevegan, uit het boek Vegan100.

Marokkaans pakketje

NODIG ( voor 4 personen)

1/2 flespompoen

2 rode uien

1 rode paprika

1 courgettes

1 aubergine

200gr cherrytomaatjes

4t look

4 takjes verse tijm

2 takjes rozemarijn

2el ras-el-hanout

p & z

3el olijfolie

Zilverpapier en bakpapier

HOE

Je snijdt alle groenten in gelijke blokjes.

Je mengt er de kruiden onder en giet de olijfolie erover

Je maakt per persoon een pakketje van zilverpapier en aan de binnenkant een even groot stuk bakpapier.

Daar schep je de groenten in.

Je sluit de pakketjes goed en deze kunnen voor 35min in een voorverwarmde oven van 180°.

Omdat jullie al eerder lazen dat mijn man absoluut geen vegetariër is, deed ik er voor hem een stuk zalm bij, gekruid met kruidenzout. Dat pakte ik ook in in zilverpapier en zette dat de laatste 10 minuten mee in de oven. De zalm is dan niet uitgekookt, zelfs nog een beetje rauw, maar wel warm.

Iedereen gelukkig 🙂

Smakelijk!